We rijden 180 kilometer per week alleen al om hem naar school te brengen en weer te halen. Daarnaast moet hij uiterlijk 16.30 (Coronarooster) opgehaald worden, dus moeten mijn werkmiddagen een flinke pauze bevatten. De dagen dat hij thuis is, staat Dessie te goochelen. Twee kinderen die allebei veel tijd in beslag nemen. Alleen al het eten van die twee kinderen vult bijna de hele dag. Terwijl de rust hier dus weer verdwenen is, had Sam weer eens pech. Hij kreeg krentenbaard (erg besmettelijke jeukerige plekjes) op zijn rug. Vervelend voor Sam, vooral ook omdat wij hem niet duidelijk konden maken dat krabben echt niet slim is. En daarnaast heeft hij weer een antibioticakuur gekregen, en Sam weigert dingen te nemen die hij niet kent. Elke dosis antibiotica is dan ook een strijd.
Hoe zwaar zo’n week ook is. Hoe lastig het ook is dat communiceren met Sam moeilijk is. Hoeveel we het gevoel ook hebben te weinig tijd voor hem te hebben. Alles is weer even vergeten als hij met vrolijke stapjes op je af komt lopen. Klaar om naar huis te gaan na een leuke drukke week. Klaar om mij weer te doen inzien dat we het toch best goed hebben samen. Laurens
2 Comments
Inge kuntzelaers
9/6/2020 06:58:43 am
Super Laurens 😍, daar wordt je zo blij van, dit maakt alles goed.
Reply
Mirjam Fraanje
9/17/2020 11:03:28 pm
Zo fijn om te zien hoe Sam nu vrolijk en kordaat naar binnen en ook weer naar buiten stapt!!!
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |