Als ik eerlijk ben, vond ik het behoorlijk spannend die eerste weken. Het voelde als een juiste beslissing, maar of dat ook zo is, moet dan altijd nog maar blijken. Maar Sam heeft het in zijn wenperiode echt fantastisch gedaan. Het afscheid is en blijft moeilijk, maar daarna lijkt hij erg op zijn gemak. Hij zit nu nog in een klein groepje met twee andere kindjes. Met twee lieve verpleegkundigen en een fysiotherapeut, een logopediste en een ergotherapeut die regelmatig langskomen krijgt hij voldoende aandacht. Allemaal lieve dames die met hem spelen en goed voor hem zorgen. Wat een luxe.
Niet alleen laat ik hem met een gerust hart achter, hij heeft ook echt plezier. De eerste week viel hij al met zijn neus in de boter, want ze gingen lekker spelen in de gymzaal (een soort prive indoor speelparadijs). In week twee gingen ze spelen met scheerschuim, dat was ook dolle pret. En in week drie gingen ze een taart bakken voor de jarige leidsters (heel goed voor de fijne motoriek). Wij werden als ouders getrakteerd op een hele serie foto’s van Sam in een schattige witte koks-jas. Sam die vol enthousiasme met een garde zat te spelen en te roeren in de beslagkom. Sam die zich met de kwarklepel zat te vermaken. Sam die de aardbeien op de taart mocht doen. De ene na de andere vrolijke foto verscheen op mijn telefoonscherm. Een heerlijk blij kind. Toen ik hem vorige week kwam halen na de lunch zat hij lekker kletsend aan tafel. En als er flink gekletst wordt en goed gegeten wordt, weet ik dat het goed zit. Een hele verandering is het wel, zo’n kinderdagverblijf. Toen ik Sam kwam halen en hij aan tafel zat met de andere kindjes (in een fijne aangepaste stoel), leek hij ineens zo groot. Mijn kleine Sam nu al zo’n ‘groot’ kindje. Al mijn twijfels zijn inmiddels weg. Los van het feit dat hij daar hele goede zorg krijgt van lieve kundige leidsters en therapeuten, zie ik ook dat hij er aan toe is om in zo’n klasje mee te draaien. En dat het leuk voor hem is. Hij wordt uitgedaagd, leert nieuwe dingen en wordt goed gestimuleerd in zijn fysieke ontwikkeling. Wat mogen we dankbaar zijn dat Sam deel mag nemen aan dit revalidatiegroepje. De wenperiode is bijna voorbij. Binnenkort krijgen we een gesprek met alle therapeuten over Sam. Ze maken een plan over hoe ze hem spelenderwijs zo goed mogelijk kunnen ondersteunen en hem helpen ontwikkelen. Het blijft ons bijzondere kindje. Went dat ooit? Dessie
3 Comments
Fijn om te lezen dat het zo goed gaat Dessie, een hele geruststelling als je hem zo achter kunt laten! Wat onvoorstelbaar mooi dat het zo goed gaat met zijn ontwikkeling. En wat doen ze daar leuke dingen met die kinderen zeg, spelen met scheerschuim en taart, dat zal een zooitje geweest zijn...!! 😂😂😂
Reply
Dessie
9/6/2019 11:25:47 am
Dank je wel lieve Corrie! Echt heel fijn inderdaad! liefs Dessie
Reply
Mirjam Fraanje
9/12/2019 02:17:57 pm
Hey lieve Sam, wat doe je het toch goed op de peutergroep, we willen je nog véél beter leren kennen hoor, kanjer! Bijzonder om jouw verhaal hier te lezen, zeker omdat wij nu pas in jouw leventje stappen..Tot morgen!
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |