Gelukkig konden we opnieuw terecht in ons vertrouwde huisje in Wageningen, het huisje van mijn schoonouders. We reden vanmorgen dus in die volgepropte auto weg, maar kwamen een uurtje later alweer aan op de plek van bestemming: Toppark de Wielerbaan. Precies een week geleden zaten we ’s avonds op deze plek buiten met een wijntje en voerden we een gesprek over onze vakantie. Wel of niet gaan, wat is nou wijsheid. Het hele hoofdstuk vakantie was dit jaar al een stressfactor. We wilden heel erg graag naar Griekenland, op bezoek bij mijn vader, maar we konden maar geen geschikte en betaalbare Sam-proof accommodatie vinden. Toen diende de mogelijkheid zich aan om naar Denenmarken te gaan. We mochten het huisje van kennissen gebruiken. Een ontzettend lief en geweldig aanbod. Een beetje spannend, maar ook erg avontuurlijk. We keken er enorm naar uit, tot dat Sams PEG-sonde scheurde….
Zaterdagavond voerde we dat gesprek. Ik zag het zelf helemaal niet meer zitten. Er flitsten allerlei doemscenario’s door mijn hoofd, wat er allemaal mis kon gaan in het buitenland met Sam op dit moment. Ondertussen was Sam ook weer in hongerstaking gegaan en de PEG-insteek was nog steeds ontstoken. Gelukkig waren we het snel eens. We blijven in Nederland. En met een beetje geluk op de camping in Wageningen. Na dit besluit volgde eerst veel opluchting. Het voelde voor mij als de enige juiste keuze. En nu wisten we ook waar we aan toe waren, heel fijn! Maar enkele dagen later veranderde de opluchting in boosheid. Boosheid op de wereld, boos op ons leven. Boosheid en enorme teleurstelling, omdat zoveel mensen om ons heen toffe reizen aan het maken zijn, maar onze vakantie weer niet door kan gaan. Terwijl we die vakantie juist zo hard nodig hebben. En boosheid omdat onze vakantie weer gedomineerd wordt door zorgen, zorgen om Sam. Dat onze jongen weer een operatie moet ondergaan. Dat hij weer enorm dikke pech heeft in zijn leven. Het hielp om die boosheid te uiten en na een paar goede huilbuien, maakte de boosheid ook weer plaats voor berusting. En ook weer goede zin in de vakantie. Wageningen is leuk, het huisje is fijn, we hebben mooi weer, de kindjes vinden het hier heerlijk, wat boffen we daarmee. Het is helemaal oké, we gaan er gewoon een fijne tijd van maken. Nadat de enorm volgeladen auto was uitgepakt, kon vanmiddag onze vakantie echt beginnen. Het was een rustige, maar fijne en veelbelovende dag! Tot dat we er vanavond achter kwamen dat we Sams slaapmedicatie zijn vergeten. Dat wordt een extra ritje naar Amsterdam en weer terug. Wat zijn we nu blij dat we in Wageningen zitten…. Dessie
5 Comments
Mirjam Fraanje
8/7/2022 06:25:25 am
Lieve Dessie en Laurens, wat een lastige keuzes en ik bewonder jullie stappen hierin en dat na een proces ruimte is voor berusting, een liefdevolle vakantie gewenst!
Reply
marjan
8/8/2022 01:23:11 am
lieverds ik hoop dat jullie een geweldige vakantie hebben, zonder al teveel zorgen
Reply
Susan
8/8/2022 01:42:25 pm
Na het lezen van al jullie plannen en verdriet schaam ik me kapot. Ik zat er ook eigenlijk doorheen dat onze vakantie niet loopt zoals ik had gewild. De problemen staan niet in verhouding tot wat jullie meemaken en het zet me nu weer met beide benen op de grond. De knop is om en inderdaad moeten we gewoon genieten van wat wel kan dan blijven hangen in wat niet kan. Geniet ze met jullie mooie familie.
Reply
Marianne
8/12/2022 03:18:59 pm
Wat zijn jullie toch heerlijke eerlijke mensen. Wat zwaar om dat allemaal mee te maken maar wat mooi hoe jullie dat doen! Diep respect!
Reply
Inge Kuntzelaers
8/28/2022 02:22:54 am
Gelukkig is het goed gegaan in Wageningen ❤️❤️❤️.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |