Toch wist hij iedere keer de dans te ontspringen, tot dat we afgelopen vrijdag bij de eerste hulp zaten en de saturatiemeter op 82 uitsloeg (zuurstofgehalte) na een heftige verneveling. Toen was het vrij duidelijk dat we het ziekenhuis niet zouden verlaten. Sam moest weer worden opgenomen. Maar helaas, ons ziekenhuis zat vol. Waar we daar een jaar geleden enorm van zouden schrikken, een opname, zijn we inmiddels al wel wat gewend. En hadden we ons er ook enigszins op voorbereid. Ik vertrok eerder van werk om man en kind thuis op te halen. Mijn man had wat spullen gepakt, met in ieder geval wat te eten, een fles, een slaapzak, de ipad en het knuffelkonijn. Oh nee, toch niet, geen knuffelkonijn. Hoe kun je dat nou vergeten, vroeg ik mij af. Arme Sam. Toch niet zo goed voorbereid. Na vele uren wachten op een plekje in een ‘perifeer’ ziekenhuis en vervolgens op een ambulance, mochten we ons ‘s avonds laat installeren in een kamer in het ziekenhuis in Amsterdam Noord. Het ziekenhuis waar Sam is geboren. Heel dicht bij huis, wat een geluk bij een ongeluk. De kinderarts en de verpleegkundigen kenden Sam nog, hij had indruk gemaakt anderhalf jaar geleden. Ons bijzondere ‘academische’ kindje met neonatale Marfan. Dat zien ze daar niet vaak. Sam is zeker bijzonder, wij zijn vooral bijzonder geroutineerd in de zorg voor ons kind. Team Sam, ready for action. We kennen de ziekenhuis routine. We nemen onze eigen medicijnen en zijn speciale calorierijke melk mee. We vernevelen sinds kort ook zelf en overleggen met de arts hoe vaak we denken dat goed is. We weten wat hij nodig heeft en wat hij echt niet kan gebruiken. Heel fijn als dat we dan ook serieus wordt genomen als ouders. Inmiddels weten we ook wat wij nodig hebben om dit soort stress weekend door te komen: Netflix, chocola, pantoffels, relaxte kleren, een eigen theemok en niet op de laatste plaats, maar helaas niet altijd voorhanden, goede koffie. In tegenstelling tot het AMC was het BovenIJ ziekenhuis ontzettend rustig en gemoedelijk. Als je dan toch in het ziekenhuis moet liggen, dan maar zo. Maar gelukkig mocht team Sam na drie nachtjes weer naar huis. Dessie
1 Comment
Fijn dat je serieus genomen wordt door de artsen. Zij mogen dan wel medische specialisten zijn, maar tenslotte zijn jullie ervaringsdeskundigen als het gaat om Sam! Het had fijner geweest als je het allemaal niet had hoeven weten en leren, want dan zou de gezondheid van Sam beter zijn, maar helaas is het niet anders. Mooi dat je dan kunt samenwerken om hem de beste zorg te geven. En gelukkig zorgen jullie dan ook goed voor jezelf, vooral die pantoffels en chocolade doen het...! 🍫👡🤗
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |