Maar Sam zou Sam niet zijn als hij ons niet wederom zou verrassen. Dus na wat begrijpelijk protest en wat gemor, werkte hij toch uitstekend mee. En heeft de mevrouw alles goed kunnen klaarzetten en precies op maat kunnen instellen. Ik had ontzettend uitgekeken naar dit moment. Eindelijk met Sam gaan stappen en lopen met zijn blitse loophulp. Op Zigzag heeft hij er duidelijk veel plezier mee. En we hopen al een tijdje dat we met een loophulp thuis extra voortgang kunnen gaan boeken. Maar zo als dat vaak gaat met hoge verwachtingen, ze komen zelden uit. Sam had geen enkele zin om dinsdag op pad te gaan en Eerste en Tweede Kerstdag ook niet. Sam was moe en een beetje recalcitrant. We hebben hem maar gelaten.
Afgelopen vrijdag was het eindelijk zover. Onze eerste wandelingetje over de overloop bij ons thuis. We namen de bal van Len mee, waar Sam graag tegenaan schopt. Al vond hij het vooral leuk om af en toe stil te staan en om hem heen te kijken, naar de lampjes, de kerstkransen die aan de deuren van de buren hangen, de auto’s die voorbij reden. Hij zag alles nu vanuit een nieuw perspectief. Er leek weer een nieuwe wereld voor hem open te gaan. Enorm trots maakte ik filmpjes van dit gezellige tafereel. Ik denk dat we al met al 40 meter hebben gelopen. Veel langer houdt Sam het nog niet vol. Maar het is geweldig dat het nu kan. Toen ik gisteravond weer met Laurens naar de filmpjes zat te kijken, viel me extra op hoeveel moeite het Sam kost om te lopen. Stapje voor stapje komt hij vooruit. Zijn dunne beentjes lijken net instabiele rietjes die regelmatig buigen en elk moment doormidden kunnen knakken. Ik had zo gehoopt dat na al die maanden oefenen bij Zigzag we al wat verder zouden zijn, maar dat valt me toch tegen. Het is een lang en moeizaam proces. Een paar maanden geleden durfde Sam af en toe een of twee seconden los te staan zonder zich ergens aan vast te houden, maar dat zien we hem ook niet meer doen. Eigenlijk lijkt het wel alsof we de laatste maanden weinig progressie hebben geboekt op dit vlak. Volgens mij staan we zelfs een beetje stil. Of ben ik te ongeduldig en zie ik de kleine stapjes vooruitgang niet meer? Ik keek gisteravond vol trots meerdere keren naar de filmpjes van Sam. Maar ik werd er ook verdrietig van en onzeker. Soms slaat de twijfel toe. Gaat het wel lukken? Het is geen gegeven dat Sam gaat lopen. We denken allemaal wel dat hij het voor elkaar gaat krijgen, maar het kan echt nog maanden of zelfs jaren duren. Gisteren werd dat weer even extra duidelijk: we hebben nog een hele lange weg te gaan. Vooralsnog lijkt Sam er geen last van te hebben dat hij in tegenstelling tot al zijn leeftijdgenootjes niet kan lopen. Maar ik vrees dat dat moment wel gaat komen. Maar we houden hoop. Donderdag krijgt Sam nieuwe stoere schoenen en spalkjes om mee te oefenen. Extra hulpmiddelen voor onze stoere strijdbare man. Want strijdbaar is hij zeker! Dessie
4 Comments
Astrid
12/30/2019 08:09:07 am
Stapje voor stapje gaat het lopen vooruit. Alles op Sam
Reply
Dessie
1/5/2020 06:13:49 am
Dank je wel Astrid! Voor jou ook de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Reply
Met alle fijne dingen die er in de afgelopen tijd gebeuren, zijn er toch iedere keer van die confrontatie momenten, soms heel onverwacht - zoals het zien van een filmpje... Dat dit pijn doet kan ik me enigszins voorstellen. Ik hoop en duim met jullie dat het Sam gaat lukken om te lopen, vooral voor hemzelf! Jullie zullen vast wel weten dat ze er zijn, maar ik dacht dat een loopfietsje misschien ook een optie zou kunnen zijn, iets minder belastend misschien?
Reply
Dessie
1/5/2020 06:14:47 am
Dank je wel Corrie. Zo is het zeker. het loopfietsje is in bestelling. We hopen dat hij daar ook veel plezier van gaat hebben, liefs Dessie
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |