We hebben in aanloop naar de operatie uitgebreid met de pedagogisch zorgverlener gesproken over hoe we het narcosemoment zo soepel mogelijk kunnen laten verlopen. De laatste keer, voor de CT-scan, was dat erg traumatisch voor Sam. Deze keer kreeg Sam een extra hoge dosis midazolam en dat deed wonderen. Hij was zo suf van de medicatie dat hij het allemaal maar half meekreeg. We mochten de narcose met kapje op schoot toedienen zoals ik graag wilde en alles liep (bijna) perfect. Dat hadden we in ieder geval achter de rug!
Helaas werd Sam toch weer vrij overstuur wakker in de uitslaapkamer. Heel boos begon hij aan alle snoertjes, draadjes en aan het infuus in zijn arm te trekken. Dat doet natuurlijk pijn. Pas toen alles van zijn lijf was kon hij weer opgelucht ademhalen. Heel sneu om te zien. Daar moeten we dus nog wat op bedenken voor de volgende operatie. Toch zijn we heel blij met de kalmerende medicatie. We hebben het geluk of de pech (het is maar net hoe je het ziet) dat Sam de afgelopen tijd zo vaak onder narcose moest waardoor we hem veel vervelende onderzoeken konden besparen. Met name het oogonderzoek en de hartecho vindt hij erg vervelend. Sam kreeg er niets van mee en de artsen konden ongestoord hun werk doen. Win win. We bespraken met de cardioloog gisteren, die van de gelegenheid gebruik maakte om een hartecho te maken, of we niet vaker kalmerende medicatie kunnen geven voorafgaand aan een onderzoek. Het scheelt voor Sam enorm en volgens mij leidt dat toch tot het beste resultaat. Zij stond daar positief tegenover, heel fijn artsen die zo met ons meedenken. Goed geregeld dus, zou je denken. Maar dan komen we terug bij die oogdruppels. We zijn al lange tijd samen met alle zorgprofessionals aan het onderzoeken hoe we het Sam zo aangenaam mogelijk kunnen maken in het ziekenhuis en de ingrepen en onderzoeken zonder angst en dwang kunnen laten verlopen. Dan is het dus extra zuur dat wij alles wat we hebben opgebouwd thuis weer teniet doen met een paar oogdruppels. We hadden met de oogarts al besproken dat dit niet ging werken bij Sam, maar gisteren kregen we toch het verzoek om dit in ieder geval twee dagen te proberen. En natuurlijk gaan we het proberen, want die oogdruppels na een operatie zijn er niet voor niets. Maar het resultaat was precies zoals verwacht: een zwaar overstuur en boos kind en druppels die nauwelijks binnenkomen. En ik wil dat dus niet meer: de boeman zijn en mijn kind hardhandig dwingen om medicatie te nemen. Hoe het dan moet weet ik ook niet, maar zo in ieder geval niet. Vanavond proberen we het nog een keertje in zijn slaap…. Ik begrijp goed dat je boos bent lieve Sam. Het is ook heel stom. Je hebt het maar weer mooi doorstaan! Dessie
4 Opmerkingen
Inge Kuntzelaers
4/11/2024 08:46:05 am
Hoe zwaar en heftig allemaal voor Sam, en voor jullie, kon je maar zeggen ‘nu is het genoeg’ , maar dat gaat niet met Sams aandoeningen, sterkte 💙💙💙, hug voor jullie 🥰🫶🏼
Antwoorden
Mynke
4/11/2024 08:47:54 am
Veel beterschap voor Sam.
Antwoorden
Maja van Spaandonk
4/11/2024 09:06:55 am
Wat ontzettend naar voor Jou Sam en je Mama en Papa!
Antwoorden
marjan olivier, wat weer een heftige dag voor Sam, hij moet toch wel veel doorstaan elke keerveel
4/18/2024 02:39:41 am
en ja papa en mama hebben het ook niet makkelijk, sterkte voor jullie allemaal en een knuffel voor Sam😁😘
Antwoorden
Laat een antwoord achter. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |