Afgelopen week waren we met Sam weer in het AMC op bezoek bij de cardioloog, de kinderarts en de revalidatiearts. Na de heftige griep die Sam had gehad maakten we ons al iets meer zorgen, dus echt gerust gingen we er niet naar toe. Hij had goed geslapen die middag, waardoor hij uitstekend meewerkte tijdens de hartecho. Sam werd heel blij van de geprojecteerde lichtjes op het plafond, de cardioloog kon eindelijk rustig naar zijn hartje kijken. Het was vrij snel duidelijk dat de cardioloog deze keer wat langer naar de beelden keek en wat meer vragen stelde dan normaal. Hoewel de echo er wederom ‘hetzelfde’ uitzag, had onze cardioloog het gevoel dat Sam zijn hartje steeds harder moet werken en dat het effect van de lekkende hartklep substantiëler begint te worden. We moeten Sam de komende tijd extra goed in de gaten houden en ons voorbereiden op dat hij mogelijk toch eerder geopereerd moet gaan worden dan wij dachten. Dat nieuws was behoorlijk slikken. Na een aantal hele goede controles te hebben gehad, was het scenario van een operatie toch weer even op de achtergrond geraakt… maar helaas dus niet voor lang. Met dat dubbele gevoel ging ik gisterochtend naar Leiden. Het was heel fijn om Liesbeth, Jakob en vrolijke Emma te zien. Emma is vorige week maandag geopereerd en de operatie was geslaagd. Zij is onvoorstelbaar goed en snel hersteld van een hele heftige openhartoperatie. Toen ik er gisteren was kregen Liesbeth en Jakob te horen dat Emma die middag naar huis mocht, geweldig nieuws! Na één week al naar huis, ongelofelijk knap. Dat geeft mij dan ook weer hoop voor Sam! Het ziekenhuis zag er ook heel netjes uit: fijne, lichte en vrolijke kinderkamers en lieve verpleegkundigen die goed voor de kindjes zorgen. Dat is enigszins geruststellend. De angst die ik voel bij het idee dat Sam straks aan de beurt is, probeer ik maar te onderdrukken. Nu vooral hopen dat het ook allemaal goed gaat bij ons retourtje Leiden met Sam. Dessie
1 Comment
|
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |