Ergens leek Sam een heel gewoon kind. Toen hij bijna een jaar was, en herstelde van zijn open-hartoperatie, begon hij voorzichtig te praten. Hij gebruikte de woordjes die hij geleerd had. Al snel bleek Sam met zijn praten ook verrassend. Nieuwe woordjes gebruikte hij, maar de woorden die hij al gesproken had vond hij naar paar weken niet meer interessant.
Het afgelopen jaar is Sam erg veel aan het brabbelen. Vrolijke geluidjes als hij alleen in een hoekje zit of in zijn bed ligt. De woorden ‘mammiemammiemammie’, ‘pappiepappiepappie’, ‘mama’ en ‘papa’ komen dan ook regelmatig langs. Maar eigenlijk nooit direct op ons gericht. In plaats van ontwikkelingen in zijn spraak, lijkt het soms eerder langzaam achteruit te gaan. In de weekenden heb ik hier 1 zoon zitten (Len van 8) die te pas en te onpas om zijn ‘papa’ roept. Om gek van te worden soms. In schril contrast met die andere zoon van me. Nadat vorige week het woordje ‘papa’ vergeten leek, was het woord deze week weer populair. In combinatie met Len gaan ze me dit weekend weer gek maken: heerlijk! Laurens
2 Comments
Inge
9/20/2020 02:00:31 am
Heel fijn weekend Laurens met je 2 prachtige mannen 🥰.
Reply
Wat naar dat Sam niet meer praat, zeker omdat hij dit eerder wél heeft gedaan. Fijn dat hij vrolijk is en de woorden blijkbaar wel kan zeggen als hij aan het brabbelen is, maar het feit dat hij dit niet gericht naar jullie doet, zal toch ook wel pijnlijk zijn en dat in contrast met Len! Sterkte met al die ups en downs! 🤝
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |