Donderdag 26 juli mochten we na 2,5 week ziekenhuis naar huis. Aan de ene kant heel erg fijn, maar aan de andere kant ook een beetje dubbel. De laatste dagen in het ziekenhuis was Sam wat moeizamer gaan drinken. Ik had er niet zo’n goed gevoel bij. Maar verder ging het goed met hem, de artsen konden er geen reden voor vinden, dus wij mochten lekker naar huis. De eerste twee dagen waren we alle drie uitgeput. Sam moest duidelijk weer wennen aan thuis zijn. Bij mij kwamen allerlei emoties los. Blijdschap en opluchting om weer thuis te zijn met ons mannetje, maar ook het besef dat ons kind gewoon een hartoperatie heeft doorstaan en overleefd. De angst dat hij er niet meer had kunnen zijn voelde weer heel reëel. Toen Sam vanaf vrijdag nog slechter begon te drinken sloeg de stress weer toe. En van serieuze stress en vermoeidheid word ik geen leuker mens. En ook geen leukere mama. En dat leidt weer tot schuldgevoel.
In plaatst van uitrusten en bijkomen, moesten we 's nachts weer drie keer de wekker zetten om Sam extra flesjes aan te bieden. We waren bang dat hij op het randje van uitdroging zat. Na alles wat er al gebeurd was, kon dit er eigenlijk niet meer bij. Gelukkig hadden we afgelopen dinsdag een afspraak staan met onze cardioloog. Daar bleek dat Sam teveel vocht vasthield, doordat zijn hartje nog niet op volle kracht is om het goed af te drijven. Zijn hart en lever waren wat groot en opgeblazen en dat geeft een vol gevoel. Geen wonder dat hij niet wilde eten en drinken. Zijn hartklep was ook weer wat meer gaan lekken, vermoedelijk door de druk op de ringen. We zijn opnieuw gestart met plasmedicijnen en sindsdien gaat het de goede kant op. Nu hopen dat dit ook zo blijft. Daarnaast hebben we nog wat zorgen om zijn bloedwaarden in verband met de antistollingsmedicijnen. Sam wordt geprikt bij de trombosedienst. Maandag had hij een mooie waarde: 2,5. Precies wat het moet zijn. We kregen bericht dat we pas een week later terug hoeven te komen voor een prik. Dat voelde niet goed. Zijn bloedwaarden waren nog steeds niet stabiel geweest tot nu toe. Donderdag gingen we voor de zekerheid nog een keer een prik halen en bleek zijn waarde weer gezakt naar 1,5: te dik / gestold. Zijn dosis medicijnen is weer aangepast. Ik mag mezelf een ‘schouderklopje’ geven dat ik toch weer naar mijn gevoel heb geluisterd en niet het advies van de arts klakkeloos heb overgenomen. Toch hoop ik dat dat niet meer nodig is. Dat Sam vanaf nu goed hersteld, kan uitrusten en aansterken. Dat hij weer lekker gaat eten en drinken, dat hij meer energie krijgt en leuke babydingen kan gaan doen met ons. En ik hoop dat wij nu af en toe een off-day mogen hebben. Dat ik niet steeds alles in twijfel hoef te trekken. En niet langer 24/7 mijn baby in de gaten hoef te houden om elke minimale verandering die mogelijk iets betekent te interpreteren. Nee, ik hoop dat ik weer gewoon zijn mama mag zijn en dat we gewoon af en toe een off-day mogen hebben. Of het liefst een off-day van een paar weken lang. In een fijn vakantiehuisje… Dessie
5 Comments
Astrid
8/4/2018 09:02:41 am
Mama en papa ik heb veel bewondering voor jullie.
Reply
Inge
8/4/2018 12:07:45 pm
Jeetje Dessie 🎈, wat een zorgen 😘😘😘 voor jullie lieve kleine stoere man 💙, ik denk aan jullie 😘☀️
Reply
Vera
8/4/2018 03:21:16 pm
Ik kan me zo goed voorstellen dat je je èn niet kon voorstellen dat decterugdksg kon komen in jevenergieniveau èn dat die er nu hard inhakt. Neem lekker de tijd, verwen jezelf en elkaar wat meer en oefen een beetje in genieten. Verl liefs en sterkte, ik heb veel respect voor jullie als ouders.
Reply
Saskia
8/5/2018 07:55:57 am
Heel veel schouderklopjes voor jullie. Wat goed dat je naar je gevoel blijft luisteren Dessie. Hoe zwaar dat ook is, samen met dat gevoel van 24/7 opletten en interpreteren. Ik denk aan jullie en hoop voor jullie alledrie dat er heel snel off-days/off-weken gaan komen dat het gewoon goed gaat met de juiste hoeveelheid medicijnen e.d. Sterkte en liefs.
Reply
Lieve ouders, ik snap dat je de fase 'ziekenhuis' zo snel mogelijk achter je wilt laten, maar dat kan pas als je het verwerkt hebt. Dit is echt een loodzware periode geweest en dat is het nog! Dit heb je zo maar niet verwerkt; zeker niet omdat de gezondheid van jullie kleine, dappere knul, nog steeds broos en kwetsbaar is.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |