Als we Sam naar bed brengen is het altijd weer de vraag: valt hij gelijk in slaap of ligt hij nog een paar uur wakker in bed? Zelf vind ik het altijd een drama om in bed te liggen en niet in slaap te kunnen vallen. Sam heeft daar geen last van. Hij ligt dan lachend en plezier makend met zichzelf in bed. Soms wel urenlang.
Het gebeurt ook wel eens dat hij midden in de nacht (of erg vroeg in de ochtend) wakker wordt en dan vol met plezier en lachsalvo’s zit. Natuurlijk komen wij dan mopperend ons bed uit. Even kijken of hij niet toch een volle luier of lege maag heeft, of dat hij zijn knuffel mist. Maar vaak is er helemaal niets aan de hand. Dat kinderen midden in de nacht wakker kunnen worden is natuurlijk helemaal niet bijzonder. Wat Sam zo bijzonder maakt is dat hij totaal geen contact met ons zoekt. Hij gaat niet huilen en schreeuwen om onze aandacht te trekken. Hij zegt ook niets (want praten gaat nog steeds niet), zelfs niet als er wel iets aan de hand is. Helemaal in zijn eigen wereld zit hij dan, afgesloten en met rust om hem heen. Wat moet zijn eigen wereldje in dat koppie van hem toch mooi zijn, want anders zou hij niet zoveel lachen, toch? Laurens
3 Comments
Inge
9/18/2020 08:57:49 am
Ha Laurens 🌺,
Reply
Marianne Verhage
9/19/2020 01:29:01 am
Wat een ontroerend verhaal weer! Het tovert een glimlach op mijn gezicht! Dag lieve Sam!
Reply
Als ik dit lees krijg ik geen lach op mijn gezicht maar eerder tranen in mijn ogen (sorry Marianne)
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |