Deze jongens hebben ons geleerd dat we niet alleen moeten vertrouwen op de levensverwachting die we vanuit het ziekenhuis te horen krijgen, maar vooral ook op ons eigen kind.
Een jaar waarin ook heel veel artsen Sam hebben geholpen. Ruim 5 weken in het ziekenhuis verbleven we, daarnaast nog eens de vele poliklinische bezoeken, de prikpoli, de fysiotherapie en de uren die we hebben doorgebracht bij de apotheek of met het regelen van vanalles voor Sam. We zijn onszelf oneindig vaak tegen gekomen. Niets gaat meer vanzelf. Een vakantie die op het laatste moment moest wijken vanwege de gezondheid van Sam. Vakantieweken met prachtig weer die we in het ziekenhuis hebben doorgebracht. Vele nachten die we als gezin apart hebben moeten doorbrengen. Werkafspraken die steeds weer verzet moeten worden voor ziekenhuisbezoekjes. De enorme impact van een virusje op zijn en ons leven. Talloze keren dat we het zelf gewoon niet meer konden redden en we een beroep moesten doen op anderen om ons te helpen. Maar bovenal zijn we emotioneel andere mensen geworden. Misschien klinken onze wensen en toekomstdromen wel minder spannend, we weten in ieder geval waar we echt voor willen gaan. Dit jaar zijn we vooral onder de indruk geraakt van onze Sam. Wat een bikkel is hij. Al die ziekenhuisbezoeken en ingrepen, al die tegenslagen en toch ook telkens weer zijn betoverende lach. Met zijn doorzettingsvermogen waardoor hij nu kan tijgeren, zitten en al woordjes kan zeggen. En vooral zijn kracht waardoor hij zelfs al de grote operatie ver achter zich heeft gelaten. Wat zijn wij trots op onze Sam. Nu zijn we aan het einde van dat hele kalenderjaar. Waar we het jaar begonnen met de vertwijfeling hoe ver we zouden komen met Sam, voelt het nu juist veel geruststellender. Zijn ziekte is niet minder, maar ons vertrouwen in zijn kracht is groot. Onze goede voornemen is om er dus nog een kalenderjaar aan te plakken (en daarna wellicht nog wel een paar meer). Laurens
7 Comments
Fijn dat jullie zó mogen terugkijken op het afgelopen jaar. Wat is er veel gebeurd en wat mag het goed gaan met Sam! Naast de vele dieptepunten, zijn er toch ook heel veel hóge hoogtepunten! Veel om dankbaar voor te zijn!
Reply
Astrid
12/31/2018 10:58:35 am
Wat heb ik een diepe bewondering voor jullie gezin. Wat stralen jullie een liefde uit. Sam heeft de liefste mama en papa en grote broer die hij zich kan wensen. En Sam is een lief en dapper ventje met een stralende lach. Hij heeft al veel meegemaakt, maar hij blijft doorzetten. Zie eens wat hij al heeft bereikt.
Reply
Ed
12/31/2018 04:38:58 pm
Ik hoop (en geloof er eigenlijk ook wel in) dat jullie bikkel ons allen nog versteld zal doen staan met zijn bijzondere krachten. Hoe dan ook, een van mijn wensen voor jullie voor 2019. Veel geluk, liefs en gezondheid.
Reply
Nellie
12/31/2018 05:31:53 pm
Met bewondering, respect en ontroering heb ik jullie gevolgd dit bijzondere, intense jaar met dappere Sam.
Reply
Inge
1/1/2019 10:17:36 am
Chapeau Laurens Dessy Sam en Len, jullie zijn allemaal top vechters kanjers , samen staan jullie sterk 💙💗💞 heel knap .
Reply
Agnes van Dijk
1/6/2019 01:59:49 am
Met bewondering en respect jullie terugblik gelezen van het afgelopen jaar , waarin liefde het leven kleurt van Sam en niet zijn ziekte . Daarom is hij zo'n heerlijk vrolijk ventje en ontwikkelt hij zich op zijn eigen manier en tijd .Dat jullie maar veel geluk mogen ervaren in het komende jaar
Reply
Anne Jonker
1/10/2019 09:40:16 am
Heel veel sterkte en geluk in het nieuwe jaar.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |