Het is gelukt! Sam is in Griekenland, wat prachtig! De afgelopen week was emotioneel en onwerkelijk voor ons. Maar dan wel in positieve zin. Al in de eerste maanden na de geboorte van Sam besloten we een Bucket List te maken. Wellicht konden we niet lang van elkaar genieten, een aantal momenten wilden we echt meemaken. En met stip op nummer 1 stond een bezoek aan Griekenland: het geboorteland van Dessie, zijn opa die er nog woont en het land waar Dessie en ik bijna elke zomervakantie naar toe gaan. De dagen voor vertrek begon het besef te komen dat het nu echt ging lukken. Vorig jaar hadden we immers de tickets al geboekt, maar vlak voor we zouden gaan, begonnen de bezoekjes aan de Eerste Hulp. De reis naar Griekenland moest wijken voor een hartoperatie die toch veel sneller dan verwacht plaats moest vinden. Vanwege zijn longen willen we niet in de winter deze reis maken, en vanwege zijn hartje willen we de extreme hitte voorkomen. Nu zou perfect moeten kunnen. Toen Sam vorige week opeens weer aan de antibiotica begon even de twijfel, maar donderdagochtend zaten we toch mooi in dat vliegtuig, met Len en Sam.
We zaten in het vliegtuig tussen de jongeren en jonge gezinnen die van een heerlijke vakantie gingen genieten en uitzagen naar Griekenland. Menig keer moest ik denken aan al die keren dat wij onbevangen naar Griekenland reisden. En ook nu was er niets bijzonders aan ons te zien, maar oh, wat voelde het bijzonder. In die ‘gewone’ reiskoffer zat 10 kilo aan medische bagage, maar die lieverd van 11 kilo op schoot van Dessie maakte onze reis erg bijzonder. Als allerlaatsten stapten we uit het vliegtuig, ongeduldige blikken. Mijn hart ging tekeer. Sam zou ‘voet op Griekse bodem’ zetten. Ik filmde het uitstappen uit het vliegtuig (wat eigenlijk niet mag omdat het een militaire luchthaven is), maar dat filmpje sloeg nergens op. Geen applaus, geen slingers, geen poespas, maar ongeduldige blikken van de vakantiegangers die in de bus stonden te wachten op ons. Oh, konden ze eens weten hoe groots dit moment voor ons was. ‘Een kleine stap voor een mens, maar een enorme stap voor ons gezinnetje.’ Bij aankomst stond opa Stefanos ons al op te wachten. Ook hij was blij zijn (klein)kinderen dit jaar wel in Griekenland te mogen ontvangen. En nu ligt Sam in een Grieks temperatuurtje, speelt hij met het Griekse zand en 'geniet' hij van het Griekse eten. Allemaal heel gewoon, maar voor ons oh zo bijzonder! Laurens
6 Comments
Alyt
6/1/2019 04:04:08 am
Yes, het is gelukt: wat fijn!!
Reply
Marianne Verhage
6/1/2019 04:39:08 am
Wat een heerlijk bericht! Zo mooi beschreven ook! Wat zal Opa ook blij geweest zijn! Wij genieten van dit verhaal mee! Terwijl het ook zwaar is, alleen al die koffer met 10 kilo medische bagage. Maar jullie hebben het voor elkaar gekregen! Bijzonder. Heb het goed! Lieve groeten!
Reply
Gerdien
6/1/2019 05:33:29 am
(Buiten)gewoon genieten.
Reply
Saskia
6/2/2019 06:10:12 am
Zooo geweldig! Heel veel plezier.
Reply
Agnes
6/4/2019 11:16:53 am
FANTASTISCH !!
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |