Het nieuwe jaar is begonnen, de kerstvakantie is voorbij. Ik begin de werkweek met een nieuwjaarsreceptie op mijn werk. Mijn collega’s wensen mij een gelukkig nieuwjaar, ik wens ze vooral een gezond en zorgeloos nieuwjaar. Een jaar zonder ziekenhuizen, angsten en onzekerheden. Met de geboorte van Sam is zorgeloosheid definitief uit ons leven verbannen. Ik zie op Facebook allemaal mooie foto’s van vrienden en kennissen die lekker op vakantie zijn. Griekenland, Zuid-Afrika, Gran Canaria, Tenerife, Oostenrijk. Ik gun het ze allemaal van harte, maar soms kan ik die foto’s echt niet aanzien. Ik heb het grootste deel van de kerstvakantie ziek op bed doorgebracht, nadat Sam een week in het AMC had gelegen met griep. Ik wil ook op vakantie. Even weg, aan een zwembad liggen, de warme zon op mijn gezicht voelen. Even helemaal niets. Zorgeloos genieten. Maar dat zit er niet in. Andere mensen hebben ook hun sores, maar die kunnen ze soms even parkeren. Op vakantie gaan en er even van ontvluchten. De zorgen over en voor een chronisch ziek kind kun je nooit even parkeren, ook niet in 2019. Nu het jaar voorbij is, besef ik eigenlijk pas wat we allemaal hebben meegemaakt het afgelopen jaar. 2018 was een enorme rollercoaster. Sam was drie maanden oud toen we het nieuwe jaar in gingen. We hadden een heftige diagnose te verwerken: neonatale Marfan met een levensverwachting van maximaal 2 jaar. Zou dit onze enige jaarwisseling worden met Sam? Zouden we zijn eerste verjaardag wel kunnen vieren? We hebben eindeloos veel poliklinische ziekenhuisbezoeken gehad, een open hart operatie, bezoeken op de spoedeisende hulp, ziekenhuisopnames. Soms lijkt het wel een slechte film waar we in beland zijn. Zoveel zorgen en onzekerheden. Gelukkig hebben we in 2018 ook heel veel mooie, vrolijke en gelukkige momenten meegemaakt. We hebben gelachen, geknuffeld, gespeeld. We hebben feestjes gegeven en elke grote en kleine mijlpaal gevierd. We hebben kleine reisjes kunnen maken in Nederland en België. We hebben onwijs genoten van en met ons kind. Vroeger keek ik enorm uit naar de jaarwisseling. Oud en Nieuw voelde altijd als een nieuwe start. Een nieuwe kans om het roer om te gooien, dingen te veranderen, nieuwe voornemens uit te voeren en mooie plannen te maken. Nu durf ik dat niet meer zo goed. Ik wil niet weten wat 2019 ons gaat brengen. En vooral niet wat het Sam gaat brengen. Een ding weet ik zeker, een zorgeloos nieuwjaar is ons niet gegund. Maar hopelijk wel een gelukkig jaar. Een jaar met weer veel mooie momenten en nieuwe mijlpalen. Een jaar waarin we Sam zijn tweede verjaardag gaan vieren. Op naar 2019! Dessie
1 Comment
|
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |