Het Slotervaartziekenhuis is failliet gegaan. Volgens minister Bruno Bruins is het geen doel op zich om een stapel stenen overeind te houden. Nee, volgens de minister gaat het om goede zorg. Volgens mij heb je toch een stapel stenen nodig, een ziekenhuis, een plek waar mensen naar toe kunnen, om goede zorg te organiseren. Ik denk aan Sam en wat wij de afgelopen maanden hebben meegemaakt. Ik moet er niet aan denken dat dit ons toen was overkomen. Wat een hel moet dit zijn voor patiënten, artsen, verpleegkundigen. Het zal jouw ziekenhuis maar zijn… Net als heel veel mensen, houd mij het nieuws over het Slotervaartziekenhuis ook ontzettend bezig. Ik word er boos en verdrietig over als ik al die berichten lees over doodzieke patiënten die halsoverkop overgeplaatst moeten worden, patiënten die niet weten of hun operatie doorgaat, patiënten die niet weten waar ze naar toe moeten. En dan heb ik het niet eens over het zorgpersoneel dat van de een op de andere dag werkloos is geworden. Deze situatie is niet alleen ontzettend stressvol voor mensen, geloof me een overplaatsing naar een ander ziekenhuis is nogal wat, volgens mij is het ook levensgevaarlijk. Het is gewoon wachten op fouten: mensen met complicaties die niet goed geholpen worden, dossiers die niet goed overgedragen worden, operaties die uitgesteld worden.
En dat klinkt het zo simpel als de minister zegt, ‘kan het in het ene ziekenhuis niet, dan maar in het andere ziekenhuis’. Het gaat hier om 17.000 patiënten die naar een ander ziekenhuis moeten. Dat is een gigantische operatie. Iemand zei dat er een beddenoverschot is in Amsterdam. Ja, dat zou mogelijk kunnen, maar niet omdat we teveel ziekenhuis hebben, maar doordat er een gigantisch personeelstekort is. Toen wij uit Leiden overgeplaatst werden naar het AMC duurde het even voordat er een plekje was voor Sam. En als je als vrouw wilt bevallen in een ziekenhuis in Amsterdam, is de kans vrij groot dat je moet uitwijken naar Purmerend, Amstelveen of Zaanstad. En dan nog al die poliklinische afspraken van mensen. Al die 17.000 patiënten zullen een andere arts moeten krijgen. Wie af en toe bij een specialist komt in het ziekenhuis, weet inmiddels dat die afspraken lang op zich laten wachten. Er zijn overal grote wachtlijsten. Als er nu veel mensen elders geholpen moeten worden, betekent dat dat ze of maanden moeten wachten of dat afspraken met andere patiënten moeten worden afgezegd. Ik kan redelijk mondig opkomen voor Sam, maar mensen die oud zijn of erg ziek zijn, hebben daar geen energie voor. Huisartsen trekken aan de bel om de grote chaos die is ontstaan. Wat een commotie zeg om een stapel stenen. Ik begrijp dat er een crisisteam keihard aan het werk is in het Slotervaartziekenhuis om alles zo goed mogelijk te organiseren en mensen te helpen. Volgens mij had deze operatie een stuk soepeler kunnen verlopen voor iedereen als de minister en de zorgverzekeraar hun enige taak, bewaken van goede zorg in Nederland, wat serieuzer en proactiever hadden opgepakt. Want het gaat inderdaad niet om die stenen, het gaat om heel veel mensen die goede zorg nodig hebben. En voor hen mag je best wat stenen overeind houden. Dessie
1 Comment
Astrid
10/30/2018 09:33:12 am
Ben het voor 100 procent eens met het bovenstaande.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |