Vrijdag brak toch dat moment aan om het ziekenhuis te bellen. We konden al het werk weer laten vallen en ons snel melden bij de Spoedeisende Hulp. Op zich geen reden tot paniek, want de vorige keer was Sam 2 uurtjes later weer thuis. Helaas merkten we nu dat er wederom te weinig zuurstof in zijn bloed zat. Een opname is dan onvermijdelijk. Zelfs het beddentekort bij het AMC voorkomt dat niet. Na urenlang wachten – eerst op een bed in een ander ziekenhuis en daarna op de ambulance – mochten we naar het ziekenhuis om de hoek waar Sam ook geboren is, het BovenY.
Hij doet het nu alweer zo goed! Na enkele zware vernevelingen waar Sam zich echt vol voor moest inspannen, mocht hij vanochtend al van het zuurstof af. Nu maar hopen dat het vannacht ook zo goed blijft gaan, want dan mogen we snel weer naar huis. De mensen in het BovenY zorgen goed voor ons. Ze laten ons lekker onze eigen gang gaan en zelf bepalen wat we wel of niet goed vinden voor Sam. Dat is het voordeel van dat we ondertussen dit al 3 keer hebben meegemaakt. Maar stilletjes hadden we toch gehoopt dat deze winter beperkt zou blijven tot ‘maar’ 2 ziekenhuisopnames. Nu hopen dat hierna de winter voorbij is. Laurens
1 Comment
Wat is het toch een broos evenwicht met die kleine man! Ik hoop dat hij snel opknapt. Het treft me dat hij op de foto zelfs nog een mager lachje kan produceren, hoewel je toch duidelijk ziet dat hij zich helemaal niet lekker voelt... Wat een doorzetter.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |