Met de ambulance vertrok Sam afgelopen donderdag uit het Leidse ziekenhuis. Wat hebben ze het goed gedaan in Leiden! Een ingewikkelde operatie waardoor beide hartkleppen nauwelijks meer lekken. En binnen anderhalve week die kleine man er weer bovenop geholpen. Echt: een groot compliment aan alle medewerkers van de ziekenhuizen die hierbij geholpen hebben. Sam heeft het zwaar gehad, maar ook zijn lach weer terug gekregen. Het verlaten van het ziekenhuis vond hij echter niet zo vervelend, want een ritje samen met mama in de ambulance: dat is pas echt lachen.
Helaas mag Sam nog niet naar huis. Bij de operatie zijn 2 ringen om zijn hart geplaatst waardoor zijn hart beter in takt blijft. Bij vreemde materialen in de bloedsomloop heeft bloed de neiging om te gaan stollen wat hier erg gevaarlijk zou zijn, want deze bloedproppen die dan ontstaan kunnen veel schade aanrichten. Dus krijgt Sam medicijnen om het bloed minder te laten stollen, maar te dun bloed brengt weer het risico van (interne) bloedingen met zich mee. Tot nu toe schieten deze bloedwaarden van het ene naar het andere uiterste. Elke dag dus wat prikjes en drankjes op zoek naar de balans. Dat hoeft niet te gebeuren op de afdeling van de hartoperaties, maar kan op een ‘gewone’ baby-afdeling van een ziekenhuis. Vandaar onze overplaatsing naar Amsterdam. Na weer een nacht op een slaapbank van een ziekenhuis naast Sam, ben ik er wel wat klaar mee. Sinds donderdag slaapt één van ons weer in ons eigen bed, maar weer eens samen slapen zou heerlijk zijn. Een dagje met z’n vieren thuis zou ook zalig zijn, maar dat zit er voorlopig niet in, want Len gaat morgen met zijn moeder naar Italië. Voor ons blijft er dus nog zeker even wat te verlangen. Net zoals we stiekem nog dromen van een (korte) vakantie en verlangen naar de zonnestralen op onze huid ipv enkel door een raam. Het besef dat we 2 weken geleden nog voor een superspannende operatie stonden en onze Sam die heeft overwonnen overheerst. Wat heerlijk om te genieten van de lach van onze kleine man, ongeacht waar we zijn. Laurens
2 Comments
Inge
7/21/2018 05:01:28 am
Wat ‘n vooruitgang, kanjer Sam 💙☀️
Reply
saskia
7/21/2018 02:19:22 pm
Complimenten aan heel veel mensen! Naast de vele ziekenhuismedewerkers ook zeker aan jullie en lieve kleine Sam die zijn lach weer terug heeft (en niet alleen tijdens de ambulancerit)! Hang in there, hopelijk is er snel een goede balans van medicijnen en daardoor betere bloedwaardes.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |