Vandaag ben ik 24 weken zwanger. Het gaat nu snel. Over drie maanden zijn we niet langer met zijn viertjes, maar met zijn vijfjes. Een bijzondere gedachte. Gezien de huidige ontwikkelingen in ons land, ben ik maar al te blij dat het nog even gaat duren. Ik ben heel erg benieuwd hoe die periode voor Sam gaat zijn. Ik denk en hoop dat hij het heel leuk gaat vinden om grote broer te worden, maar Sam is ook een heel kwetsbaar en gevoelig kindje. Als er een babytje huilt ergens is hij al van slag. Dit wordt dus echt wennen voor hem en ik ben bang dat zijn veilige haven, thuis, ook even niet zo veilig zal voelen. Zeker als mama, anders dan hij gewend is, heel druk is met een ander kindje. Dus dat vind ik best spannend en stiekem ook een beetje verdrietig.
De laatste maanden krijg ik vaak de vraag of ik wel geniet van mijn zwangerschap. Als ik heel eerlijk ben, is dat behoorlijk moeilijk. Met ons zorgenkindje in huis is deze zwangerschap een stuk minder onbezorgd. Gisteren kwam een vriendin langs, die nog even een tas met babykleding voor de deur afleverde, super lief. Al die schattige kleertjes en ieniemienie schoentjes dragen zeker bij aan het fijne gevoel dat er straks een kindje komt. En alle gezellige schopjes en trapjes in mijn steeds groter wordende buik ook. Maar het bijna euforische gevoel dat ik voelde bij mijn zwangerschap van Sam voel ik helaas niet. De glans is er een beetje af, al geldt dat helaas voor zoveel dingen in het leven op dit moment. Deze zwangerschap voelt heel anders en dat vind ik heel jammer en ook niet fijn richting dat kleine babytje in mijn buik. Door Sam zijn aandoening kwamen wij deze keer al snel in een medisch traject terecht en we werden geconfronteerd met moeilijke vragen over de mogelijke gezondheid van onze baby. Zou dit kindje wel gezond ter wereld komen in tegenstelling tot onze Sam? Ik was een paar weken zwanger en toen moesten we al besluiten of we een vlokkentest of een vruchtwaterpunctie wilden doen om te testen op neonatale Marfan. Na lang wikken en wegen hebben we besloten dat niet te doen. De miskraamkans is waarschijnlijk groter dan de herhalingskans, dus dat risico wilden we niet nemen. Hierdoor werd de 20e weken echo natuurlijk nog spannender. De vriendelijke gynaecoloog heeft uitgebreid naar ons babytje in de buik gekeken, ook naar mogelijke tekenen van Marfan. Hoewel het niet uit te sluiten is middels een echo en er nooit garanties zijn, was de arts heel positief en gingen we met een redelijk gerust gevoel naar huis. Dat was heel fijn. Het zal tot het laatste moment spannend blijven of we een gezond kindje krijgen. Daar komt bij dat ik door onze ervaring ook een beetje ‘verpest’ ben. Mijn zwangerschap met Sam verliep heel goed. Elk onderzoek en echo zag er goed uit. Wij werden volkomen verrast door het feit dat ons kindje werd geboren met een ernstige aandoening. Ik weet nu veel beter wat er allemaal mis kan gaan, hoeveel aandoeningen er niet zichtbaar zijn tijdens de zwangerschap, hoeveel vette pech mensen kunnen hebben. Ik vind het dan ook moeilijk om te vertrouwen op mijn gevoel en intuitie, aangezien die mij de vorige keer ook volledig in de steek hebben gelaten. Maar ik doe mijn best en probeer mij echt niet te gek te laten maken. De grote zorgen die wij de laatste tijd hebben om Sam overschaduwen ook een beetje het plezier van de zwangerschap. De opname in het ziekenhuis en met name de stress en het verdriet dat naar boven kwam, hebben er fysiek en emotioneel goed ingehakt. De laatste paar weken heb ik echt het gevoel dat ik aan het overleven ben. Dat in combinatie met andere zorgen omtrent onze kleine man zijn geen goed recept voor een fijne zwangerschap. Al vallen die zorgen volledig in het niet bij wat dit nare virus kan aanrichten. We proberen niet te veel te stressen. De komende drie weken zitten wij thuis volledig in quarantaine. Wij werken thuis en gaan nergens heen. Die opgelegde rust en schoongeveegde agenda, geven hopelijk ook een beetje ruimte om uit te rusten, babyspulletjes uit te zoeken en voorbereidingen te treffen voor ons nieuwe kindje. En natuurlijk extra quality time met Sam. Mits we allemaal gezond blijven en het Coronavirus ons met rust laat. En dan hopen we dat de wereld in juli weer een mooie en veiligere plek is om ons kindje te verwelkomen. Dessie
5 Comments
Inge
3/17/2020 07:30:04 am
GEWELDIG Dessie Laurens en grote broers,
Reply
Marguerite
3/17/2020 08:45:49 am
Gefeliciteerd! En heel herkenbaar! Komt goed😉 😘
Reply
Van harte gefeliciteerd Dessie! Ik dacht op die foto van het ziekenhuis waar je met Sam op bed zit, al een 'verdacht' buikje te zien 🤰😊
Reply
AGNES van Dijk
3/18/2020 08:36:53 am
Van harte gefeliciteerd .en fijn om zo even zonder al die verplichtingen thuis te verblijven .laat dat maar even gebeuren .en misschien vindt Sam het wel hartstikke leuk zo 'n kleine eigen baby .ik wens jullie veel liefde , geluk en gezondheid !
Reply
Marjolein van de Graaf
3/18/2020 09:02:26 am
Lieve familie,
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieƫn |