Maar na een week raakte de wond ontstoken en dat was ontzettend pijnlijk en vervelend voor onze lieve Sam. Sam voelde zich helemaal niet goed, het gehannes met de luid piepende sondepomp was best stressvol en de sondevoeding kwam er ’s nachts een paar keer uit. Sam wilde niet eten, maar wij gaven het toch. Zijn autonomie was weg. De twijfel sloeg toe. Hadden we dit wel moeten doen? Hadden we Sam dit wel aan moeten doen?
4 Opmerkingen
Die operatie ging op zich best goed. Alleen de strijd tegen de verzachtende pleisters (EMLA) voor de operatie en de strijd tegen het infuus na de operatie waren heftig. Sam wil niets geks aan zijn lijf, maar gelukkig accepteert hij de sonde uit zijn buik wel.
|
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |