En dan toch wordt je weer gedwongen om die medicijnen te nemen. Je wilt het echt niet, dus je gilt, huilt, schopt en slaat, maar het helpt niet. Je krijgt het vieze drankje in je mond en je spuugt het uit, elke keer weer tot dat je ouders het opgeven. Het klinkt bijna als een enge droom. Was het dat maar. Op dat soort momenten voel ik mij als een falende moeder.
15 Comments
Bizar hoe we destijds ons kleine kindje achter moesten laten bij de chirurg. Hoe Dessie en ik in totale onzekerheid en spanning die dag voor het eerst zonder onze kleine Sam waren. Een zware dag, maar ook een mooie dag. Uiteindelijk heeft Sam mede door deze bizarre dag zijn levensverwachting kunnen verslaan.
Hij lijkt zo groot, maar hij is nog zo klein
En in zijn ontwikkeling nog kleiner Mijn sterke, maar oh zo fragiele kind Wat waaien zijn mooie krullen prachtig in de wind Een kind zo anders dan anderen Achter die glazen kijken zijn ogen zo wijs Maar soms ook zo ver weg en ongrijpbaar Zoveel (nare) ervaringen rijk Zoveel fysieke uitdagingen in het leven Maar hij geeft nooit op Met zijn kwetsbare en voorzichtige stapjes Probeert hij het weer, hij zet altijd door Hij kan zoveel meer dan hij laat zien Hij wil meer dan wij soms merken Hij heeft verhalen te vertellen, maar hij kent de woorden niet Hij zegt zoveel, maar wordt zelden begrepen Mijn lieve kind, De wereld is zo complex voor jou Maar ook zoveel mooier dankzij jou Vergeet dat niet
|
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |