Als klein meisje wilde ik later juf, journalist en schrijfster worden. Een boek schrijven leek me fantastisch, maar waarover? Toen Sam werd geboren was het verhaal ineens daar. Na verschillende aansporingen van mensen naar aanleiding van ons blog, trok ik mijn stoute schoenen aan en ben ik ervoor gegaan. Gaandeweg het schrijfproces kreeg ik vaak belangstellende vragen: ‘hoe gaat het met je boek’?, maar ook ‘hoe schrijf je een boek?’ en ‘waar begin je?’. Ik zag mezelf helemaal zitten op mijn eerste schrijfdag in een koffietentje, met een laptop voor mijn neus, een kop koffie naast me en maar staren naar dat lege witte word-document, wachtend op inspiratie. Zo ging het gelukkig niet. Ik moet bekennen dat de misselijkheid en vermoeidheid van mijn prille zwangerschap niet bepaald inspirerend werkten. Ik staarde regelmatig naar de kop gemberthee naast me. Maar het lukte me toch om elke keer weer wat op papier te zetten. En zo kreeg elke week een nieuw hoofdstuk vorm.
Iemand vroeg mij een keer ‘hoe eet je een olifant’? Hoewel ik er niet direct op kwam, was het antwoord heel simpel: in kleine stukjes, hapje voor hapje. Zo werkt dat het met een boek ook, althans voor mij. Hoofdstuk voor hoofdstuk kreeg het boek steeds meer vorm en inhoud. En ik had natuurlijk het geluk dat ik niet blanco hoefde te beginnen. Laurens en ik hebben veel blogs geschreven de afgelopen twee jaar. Niet alleen een fijn geheugensteuntje, maar ook waardevol materiaal om te gebruiken. Maar ik denk dat het allerbelangrijkste wel de voorbereiding was. Voordat ik begon te schrijven heb ik een eerste opzet gemaakt voor het boek met hoofdstukken met een korte omschrijving van de belangrijkste thema’s. Dit was een fijne basis en daarmee was het eigenlijk een heel gestructureerd proces. Hoewel ik er al erg naar uitkeek om te gaan schrijven, was het eigenlijk nog veel leuker dan ik had verwacht. Ik begon mijn schrijfdagen met het teruglezen van een aantal blogs en het kijken van foto’s van Sam en de woorden volgden vanzelf. Vergeten gebeurtenissen kwamen weer bovendrijven en ooit gevoerde gesprekken speelden zich weer af in mijn hoofd. Er kwamen weer steeds nieuwe gedachten in mij op en vergeten details kwamen weer tevoorschijn. Net als de emoties die ik er ooit bij had gevoeld. Het was een bijzonder, creatief en indrukwekkend proces. Alle gebeurtenissen met Sam herbeleven was bij tijden ook erg emotioneel. Laurens vond mij regelmatig met betraande ogen achter mijn laptop. Ik heb veel gehuild om alles wat wij met Sam hebben meegemaakt, de mooie momenten en de zware periodes. Dat was niet altijd leuk, maar wel nodig en goed. Het afronden van het boek was een uitdaging op zich. Hoe vaak ik mijn manuscript de afgelopen twee maanden nog heb gelezen, aangevuld, bijgeschaafd, doorgewerkt, ik kan het verhaal bijna dromen. Het was niet altijd makkelijk, maar het is gelukt. Het boek is af, de droom komt uit. Over drie weken ligt mijn boek in de boekhandel! Nu is het aan de lezer om er iets van te vinden. Dessie
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Een magisch getal (Uitgeverij Unieboek Het Spectrum, 2020)Het is te koop in de boekhandel en online hier te bestellen. ArchievenCategorieën |