Op zich ging Sam wel met plezier naar school, maar het is duidelijk wel zwaar voor hem. De eerste dagen at hij niets op school, maar in de tweede week waren opeens al zijn boterhammen met pindakaas op. Een erg bemoedigend teken. Wel bleek al snel dat hij niet in de juiste klas was ingedeeld. Het was te hoog gegrepen voor Sam. Gelukkig deelde de school onze zorg en mag hij volgende week naar een nieuwe klas. Helaas wordt dat een pindakaasvrije klas in verband met een kindje met pinda-allergie, terwijl Sam op dit moment alleen maar pindakaas op zijn boterhammen wil. Weer een nieuwe uitdaging voor ons mannetje dat al zo moeizaam eet.
Voor ons is het ook pittig om hem steeds heen en weer te rijden en in de middag op te vangen. Logistiek is het een enorme puzzel, aangezien Dessie de auto nodig heeft voor haar werk buiten Amsterdam. De aanvraag voor leerlingenvervoer is al een tijd geleden verstuurd. En onze aanvraag voor PGB – zodat Sam ook thuis meer begeleiding en therapie kan krijgen – had ook al lang afgehandeld moeten zijn. We lijken wel verstrikt te zitten in het web van de bureaucratie. Iets wat veel tijd kost, die we dus niet aan Sam kunnen besteden. Maar wat vooral steekt is dat Sam al veel te lang op passende hulp moet wachten en wij al lange tijd op ons tandvlees lopen. Na twee weken school werd Sam ziek. Het begon met buikpijn. We hielden Sam dus thuis. Na een weekje leek het weer iets beter te gaan. En dat was maar goed ook, want de operatie voor het plaatsen van een PEG-sonde stond eindelijk gepland, in de herfstvakantie. Maar beter werd Sam niet. Hij begon te hoesten, weigerde opnieuw te eten en kreeg koorts. Afgelopen woensdag vertrokken we voor de operatie naar het ziekenhuis met een volle koffer om daar drie dagen te blijven. Aan het eind van de dag waren we weer thuis. Koorts, dus geen operatie. Een dag in het ziekenhuis waarin we hebben uitgesloten dat Sam het Corona- of RSS-virus te pakken heeft. Ook geen blaasontsteking. Ook geen grote zorgen om zijn hart. Maar wat er nu wel met hem is, weten we niet. Wel weer een dag vol indrukken die Sam moet verwerken. Sam heeft nu twee weken nauwelijks tot niets gegeten (lang leve de Nutrini drink). Ook wordt hij elke nacht nog wel minstens één keer wakker. De combinatie van veel indrukken, slechte slaap en nauwelijks eten trekt een zware wissel op Sam en op de rest van het gezin. Gelukkig is de koorts weer gezakt en begint hij langzaam weer te eten en te spelen. Komende week mag hij zodra hij weer helemaal fit is zijn nieuwe klas in. Als vermoeid jochie weer veel nieuwe ervaringen aangaan, maar hopelijk ook weer plezier maken met alle andere kindjes. En we hopen maar dat hij over een tijdje ook weer gaat genieten van zijn broodjes chocopasta op school. Laurens
2 Comments
Inge Kuntzelaers
10/24/2021 07:52:43 am
Wat weer een heftig verhaal Laurens 💖😔, heel erg voor de boterham met pindakaas, is er geen andere oplossing voor?
Reply
Susan
10/30/2021 04:25:23 am
Goede titel weer. Het kan eigenlijk nooit soepel verlopen. Het verhaal begrijp ik wel van geen pindakaas maar weer moet Sam zich aanpassen ipv iemand anders. Ook weer een nieuwe plek en koorts voor een operatie het is 1 grote optelsom.
Reply
Leave a Reply. |
AuteurLaurens en Dessie, de ouders van Sam Archieven
Juni 2022
Categorieën |